Αλίκη Βεγίρη
Θεωρούσα και θεωρώ τη φωτογραφική μηχανή ως την καλύτερη παρέα. Πολύ πριν την αντικαταστήσουν εν μέρει τα κινητά. Δεν υπάρχει σύγκριση. Οι δυνατότητες της είναι πολύ μεγαλύτερες. Είναι και αυτός ο ήχος του "κλικ" που την καθιστά μοναδική.
Η ενασχόληση με τη φωτογραφία είναι μια διαρκής πρόκληση. Δεν υπάρχει ταβάνι στην ποικιλία των θεμάτων, ούτε και στην εξέλιξη των skills του φωτογράφου.
Ταξιδεύω από μικρή και τώρα που μεγάλωσα ακόμα συχνότερα. Εξασκούμαι στη φωτογράφιση ανθρώπινων και φυσικών τοπίων. Οι προκλήσεις είναι αναρίθμητες.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Γιώργο Μπαλή από τη φωτογραφική ομάδα Photo PX που με τον κύκλο μαθημάτων του έβαλε σε τάξη τις σκόρπιες γνώσεις μου και μου έδωσε τα κίνητρα να συνεχίσω.
Θα με βρειτε στο facebook στο alice vegiri οπου μπορειτε να βλεπετε φωτογραφιες απο τα εκαστοτε ταξιδια μου. Η προσβαση ειναι ελεύθερη.
Ο κύριος με το τσιγάρο, Βιετνάμ
Καθόταν για ώρα ακίνητος στο πεζούλι πριν από την είσοδο στη γυάλινη γέφυρα και φαινομενικά αμέριμνος. Κουστούμι σένιο, καπελάκι λίγο αταίριαστο στιλιστικά, αλλά χρωματικά ταιριαστό, τσιγαράκι και το σηματάκι του κόμματος στο πέτο. Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε κι αυτός εκεί. Τα μάτια του ίδια με ποντικότρυπες και το βλέμμα διαπεραστικό. Υπέθεσα δυο τινά. Μπορεί να περίμενε τη γυναίκα του να γυρίσει από τη βόλτα στη γέφυρα κι αυτός απλά να βαριόταν να την ακολουθήσει. Το άλλο είναι, απλά να ήταν εγκάθετος και να παρακολουθούσε. Ένας τοπικός ξεναγός μου είχε εκμυστηρευθεί ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι με πολιτικά που φυτεύονται στους τουριστικούς χώρους, και ότι ο ίδιος μπορούσε να τούς αναγνωρίσει από μακριά. Συμπέρασμα δεν έβγαλα για το ποιος ήταν πραγματικά ο κύριος με το τσιγάρο, αλλά θα έκλινα προς τη δεύτερη εκδοχή. |
Μανάλι, Himachal Pradesh, Ινδία
Από κάποια Ινδουιστική γιορτή, με τους εκατοντάδες πιστούς ντυμένους με ολοκέντητες παραδοσιακές φορεσιές. Συνηθίζεται αυτό στις γιορτές, ή απλά σε περιπάτους. |
Ο πρασινομάτης του Λεχ, Λαντάκ, Ινδία
Είχα ρίξει παραγάδι σε μια γωνιά της αγοράς του Λεχ, πρωτεύουσας του Λαντάκ και με τον 300-αρη φακό σκόπευα δεξιά κι αριστερά μπας και πιάσω κάτι τις το ενδιαφέρον χωρίς να με πάρουν χαμπάρι. Αν και τζάμπα οι προφυλάξεις, μιας και όλοι τους χαίρονται όταν τους φωτογραφίζεις. Μέχρι που τον είδα να κάθεται δίπλα μου μπροστά από ένα μαγαζί με (τι άλλο) πασμίνες. Τον ρώτησα κανα δυο φορές από πού είναι μήπως και δεν άκουσα καλά και πλασάρω κάποιον από τη Σουηδία για Λαντακιανό. Μου είπε ότι ήταν από το Κασμίρ (η μεγάλη πληγή της Ινδίας) και ότι δουλεύει εκεί. Να ναι γερό το παιδί. Μου χάρισε ένα ωραίο πρόσωπο! 
Βομβάη, Ινδία
Κορίτσι, που με είχε ζαλίσει για μια φωτογραφία έξω από τη λαχαναγορά . Αφού της έκανα το χατίρι, μου κουβάλησε μετά και τις φίλες της. Αυτό συμβαίνει συχνά, χωρίς να έχουν την απαίτηση να πάρουν τις φωτογραφίες πίσω. Μόνο να τις δουν θέλουν εκείνη τη στιγμή. Αλλώστε, όλοι σχεδόν έχουν κι από ένα κινητό να τραβούν selfies. |
Άθικτοι, Ρατζαστάν, Ινδια
Το μωρό, με το υγρό βλέμμα μού θύμησε το χαμίνι από την ομώνυμη ταινία του Charlie Chaplin. Από έναν πρόχειρο κουρελοκαταυλισμό πάνω στον δρόμο. Πατέρας ή αδελφός, αυτός που το κραταει αγκαλιά. Untouchables κι οι δυο. Όπως και ο Τσάπλιν από τη μεριά της γιαγιάς του που ήταν τσιγγάνα, άθικτη δηλαδή. Σύμφωνα με το άγριο σύστημα των καστών στην Ινδία που κρατάει γερά εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι άθικτοι αποτελούν τον κατιμά του ανθρώπινου είδους. Ζουν εξορισμένοι στις παρυφές των χωριών, οι υπόλοιπες κάστες δεν τους επιτρέπουν να πίνουν νερό από τα πηγάδια, να επισκέπτονται τους ναούς και να προσεύχονται και υφίστανται κάθε είδος βίας: βιασμούς, εμπρησμούς και δολοφονίες. 
My Son, Βιετνάμ
Σημαντικός αρχαιολογικός χώρος στο Κεντρικό Βιετνάμ αποτελούμενος από σύμπλεγμα Ινδουιστικών Ναών ανάμεσα στον 4 ο και 13 ο αιώνα. Αλλά ταυτόχρονα και χώρος διασκέδασης. Στο Βιετνάμ δεν σ αφήνουν να πλήξεις! Θεατρική παράσταση με αρχαίους (υποθέτω) χορούς επί σκηνής όταν μπαίνεις στο χώρο, και θέαμα με παραδοσιακούς χορούς και όργανα σ ένα πλάτωμα όταν βγαίνεις, απ' όπου και η φωτογραφία. Ένα μπούκωμα, σα να χεις φάει ένα ολόκληρο αρνί μαζί μ ένα ταψί μπακλαβά, το 'χεις στο τέλος. |
Μανούλα της φυλής Χίμπα, Ναμίμπια
Ημινομαδικός λαός στα βόρεια της χώρας. Οι άντρες περιφέρουν τα κοπάδια από βοσκοτόπι σε βοσκοτόπι και οι γυναίκες πουλάνε στους τουρίστες που τις επισκέπτονται κατόπιν ραντεβού, την ιδιομορφία της φυλής τους και βγάζουν χρήμα. Κυκλοφορούν γυμνόστηθες, αλείφουν το σώμα τους με ένα μείγμα από λίπος και κόκκινη ώχρα, καθώς και τα μαλλιά τους τα οποία χτενίζουν σε παστωμένα κοτσίδια από την άκρη των οποίων κρεμούν ουρές από τρίχες ζώων. Εδώ, στην παγκόσμια γλώσσα των μαμάδων, η μαμά Χίμπα μ ενα σσσσσσσ... προτρέπει το γκρινιάρικο μωρό της να ησυχάσει. |
Έρημος Θαρ, Ρατζαστάν, Ινδία
Ο Αλή, μουσικός, ευπρεπής και καλοντυμένος διασκεδάζει με το συγκρότημά του τους τουριστες, οι οποίοι έρχονται το δειλινό για καμιά βόλτα με καμήλες. Μου άρεσε πολύ το παίξιμό του, καθώς και ο σκοπός που μου φάνηκε οικείος, και του εδωσα ενα καλό φιλοδώρημα. Υποχρεώθηκε, και θέλησε να με ανταμείψει. Με ρώτησε το όνομα μου. “Αλίς” του απάντησα. “Αλή εσύ, Αλίς εγώ”, συνέχισα παραφράζοντας τον Νταλάρα. Και τότε μου έπαιξε ένα σκοπό, μια Ινδική μαντινάδα, όπου ανάμεσα στα λόγια εντόπισα το όνομά μου. Σίγουρα θα ήταν ευχές! |